जिउदो लाश

हिड्दै छु लाश बनी !!
फेर्दै छु सास पनि !!!


मालिक भन्थ्यो तिमी मलाइ !!
स्वाइकारेनौ दाश पनि !!!


कोमल भन्थे नरिको मन !!
चट्टान भयो भास पनि !!!


काट्नै गारो भो समय !!
सताब्दी भो मास पनि !!!


तिम्रो मन थियो मेरो घर !!

छैन अब बास पनि !!! 
                                                                                                              _अमर  

बिर्सी सकेछु.

लेखनै नसकिने कहानी हरु छन् स्मिर्ती का पाना


 भरि!

सहनै नसकिने व्यथा हरु छन् यो कोमल मुटु का 


कुना 


भरि!!

तेसैले म त रोएर  थकिसकेछु बरु हसाउन  खोज 


मलाई 


म त हास्नै  बिर्सी सकेछु!! …

                                            -  अपेक्षा जि 

तिम्रो लागी

तिमिलाइ भेट्न म सपनिमा धाएँ !!
लिइ आएको गुलाफको फुल पनि हातैमा ओइलाएँ !!!


नजानेरै मयाँ मयाँ भनी रित्ती सके !!
थियो दुइथोपा आँशु कहाँ मैले बचाएँ !!!


यसरिनै बित्यो मेरो भागको जिन्दगी !!
नत सामु आयो नता भुलेरनै भुल्न पाएँ !!!


कहिले नपुग्ने टाढा कल्पनाको शहरमा !!
थाकेर थाकिन पाइला उतै तिर लम्काएँ !!!


बाँकी यो एकमुठी छातिको ढुकढुकी !!
त्यो पनि तिम्रै नाउमा चलाएँ   !!!     "अमर "

गोरखनाथ

गोरखावासीहरुका आराध्य देवता योगी गोरखनाथको नामबाट वा गाईको रक्षा गो रक्षा गरिने ठाघ्उ भएकोले सोही आधारमा यो ठाँउको नाम 'गोरखा? रहेको मानिन्छ । नेपाली भाषामा घाघ्सको फाघ्टलाई खर्क मानिने गरेकोमा खर्क शब्द विकृत भएर गर्ख, गर्खा हुदाघ्हुदै गोरखा भएको मानिन्छ । यो जिल्ला अन्तर्गत घाघ्सका ठूला ठूला फाघ्टहरु /खर्कहरु छन् । लिच्छवीकालमा पनि गोरखा बारेमा चर्चा गरिएको छ । जयदेव द्वितीयको शिलालेखमा वर्णन भए अनुसार त्यस समयमा गोरखलाई केन्द्रबाट नै शासन गरिन्थ्यो । यहाँको एक ठाउमा सिद्धपूरुष गोरखनाथ बाबाको मठ भएकोले सोही ठाउँको आधारमा जिल्लाको नामाकरण गरिएको मानिन्छ ।

                                                                                                                 ___ "अमर "

कहिलै नमेटिने पाइला हरु

कोठामाम बिहान सुर्यकिरणकोर्दुभब गर्दै टोलाई रहेको थिए! याकासी ढोकाको आव्जले म झसँग भए, ढोका खोल्न सक्नु हुन्छ, मैले भित्रै बाट नै अनुमती दिए ! उस्ले हतार हतार आयर मलाई पत्र दियो ! यो पत्र ल्यैदिने मेरै गाउकी बहिनी थियो । म उमङको साथ् आँखा पत्र को खाम तर्फ केन्दिर्त हुन्छ । पत्र कसैको नभयर मेरै दुक्,दुकीको रहेछ । अर्थात सारथिको रहेछ ! जस्को निम्ती मैले सारा जिबनसँग-सँगै जिउने सगै मर्ने कसम खाएको थियौ । तेसैले म ज्यादै नै खुशी भए ! खुशीको सिमानै रहेन ! म सोच्न थाले शायद मलाई मुखले पोखन सङ्कोच लाग्ने गुम्सेर बसेका छट पटी हरु रहेछ ! र कलमले छताछुल्ल पारीन होला, भन्दै अप्रत्यसिल पत्र कोउतुहल्तलाई चिर्दै खामलाई च्यतन थाले ।पत्र खोलेर दुई हरफ मात्र के पढेको थिए त्यस पछी....... अघी बढन सकिन । सफा आकाश बाट यक्कासी परेको बज्रपात सहनमुस्किल पर्‍यो । परेलिका ओठ हरु अनाएसै खुलेछन् , धैर्यका बाध हरु 
थाहै नपाई टुटेछन् ! आसुका थोपा बज्दा पो चाल पाए:खुसी मोउलाउने उरबरा माटो बाढी संगै बगी सकेछन । साचै सारीथी कती सस्तो हुदो रहेछ प्रेमका कसम हरु । चुडाल्नुनै थियो त किन प्रेमको माल उन्नु,भत्काउनुनै थियो त किन ति अमुल्या समय बर्बाद गर्दै अर्काको दिल र बिशुवासको आँखामा छारो हल्दै मायाँको चौतारी चिन्नु !............सारथी मेरो निस्चल दिलमा प्रेमको पहिलो कदम तिमीलेनै चालेको होइन र ? सारथी तिमीलाई थाहा छ ? गीतामा लेखिएको छ प्रेम गर्नेलाई धोका नदेउ, धोका दिनेलाई प्रेम नगर ! तर मलाई थाहा थिएन तिमीले प्रेम गरेर पनि धोका दिन्छौ भनेर । म त अन्जान थिएँ ! तिम्रो अन्धो प्रेम ले मलाई पनि अन्धो बनाइ सकेको थियो । तिम्रो मायाँमा पागल भएको थिएँ । उन्को बिबाहको निणएले मलाई पल -पलगिज्याइ रहेको थोयो । निस्ठुरिलाई जतिनै भुल्न खोजे पनि यथार्तमा उन्ले मलाई टुप्पामा पुरयाएर फेदमा ढाली दिएकी थीइन ! आधा गर्धन कटिएर फुत्किएको बलिको प्राणी जस्तो भएको थिएँ । जस्को बिशुवस्मा परेर न्यानो काखमा निदाएको थिएँ , उनलेनै मेरो खुशीको हत्या गरिन । त्यसैलेत यहाँ हरपल मर्दै बाँची रहेछु र पनि हाँसी रहेछु ,अनी बचेँर पनि पल पल मरिरहेछु र पनि मुस्कुराइ रहेछु ।निस्ठुरी सारथी यो मायाँको नाटक चल्ने यो दुनियाँमा बाच्नको लागि बाँचको होइन ! किन कि मेरो लागि मर्नु र बाँच्नुको कुनै अर्थ छुइन । तेसैलेत मलाई यहाँ बाच्नुको लागि कुनै पारीभासा सोच्नु छुइन !र मर्नु को लागि पनि अर्थ खोज्नु छुइन ! तै पनि लथालिङ भएको मुटुलाई यक चोटि समालेर तिम्रो दम्पत्या जिबन फलोस फुलोस सफलताले पाइला चुमोस यही कामना यही कामना उही तिम्रो भुपु.........................................................................मायालु अज्नबी अंमर थापा च्यङ्ली ३ गोर्खा गण्डकी नेपाल हाल  NADEC COMPANY KSA.........

म के को उत्सव मनाऊ आमा ?

नीतिका ब्यापारीहरु बिकेको बेला

बिधीको ठेक्का-पट्टा उल्टेको बेला                                                       

एक मुठ्ठी सासको तिरो तिर्न नसकेर

सती हुँदै गरेको मेरो अस्मिता

बिभाजित प्रस्ताबका चाङ माथी

शान्ति बँधुवा बसेको बेला

पारित नभएका पोहोरको शुभपादेशहरु

बेवरिस लथालिङ्ग परेको बेला  

मेरो एक साल कट्टी भएको बेला

म के को उत्सव मनाऊ आमा ?

    

युवाहरु मुग्लानको धरापमा फसेको बेला

सुस्ता-कालापानीमा ईतिहाँस मरेको बेला

खेतालाहरुले पैचाएर ल्याएको

दिल्लीको एक तुम्बी तेलमा

हाम्रो गाऊ बेसी जलेको बेला

संबिधान सभाको रोहवरमा

देशको मुचुल्का उठाउदै गरेको बेला

पुरानो पत्रोको कत्रो मात्र बनाएर

परिबर्तन सम्वाहक हुन नसकेको बेला

मेरो एक साल कट्टी भएको बेला

म के को उत्सव मनाऊ आमा ?
                                                           __ "अमर "

तिमीलाई

फुलैफुलको बगैजामा खोजेथे तिमीलाई ,

 कतै सुभाष छरी बसेछौ कि भनेर ..........

भिर पाखामा खिजेथे तिमीलाई ,,

कतै पत्थर बनि बसेछौ कि भनेर ........

मुटुको ढुकढुकिमा छामेको थिए तिमीलाई ,,,

कतै छातीमा परेड खेलेको छौ कि भनेर ..............

त्यो निलो आकाश मा खोजेथे तिमीलाई ,,,,,,

कतै बर्षा बनि झरछौकि भनेर .......

दोबाटो

दुइचार कदम साथ हाम्रो दोबाटो मा छुट्यो नभनिदिनु .

एउटा मिठो सपना थियो बिउझिएर टुट्यो नभनिदिनु 

काच जस्तो हाम्रो माया जतन गर्न जानीन ..........

दुनियाको रितिस्थितिमा अल्झिएर फुट्यो नभनिदिनु .

सुख दुख मिलन बिछोड जिन्दगीको पाटा...................

कर्म हाम्रो यस्तै रहेछ नियतिले लुट्यो नभनिदिनु 

समय हो घाऊ अनि मलम पट्टि पनि ..................

अध्यरो यो रात अब बिहानीलाई जुट्यो नभनिदिनु 

अमर थापा ..गोर्खा 

मनको कुरा

well come to my blog's

well come to my blog's